Cervicale osteochondrose is een degeneratieve ziekte van het gewrichtskraakbeen, een van de belangrijkste oorzaken van pijn in de nek met karakteristieke uitstraling naar de armen. Bij deze ziekte is er een verandering in de structuur van kraakbeen en spier-ligamenteuze structuren in de buurt.
Omdat dit, naarmate cervicale osteochondrose voortschrijdt, kan leiden tot een aantal ernstige complicaties, waaronder invaliditeit van de patiënt, behoren de tijdige diagnose en behandeling ervan tot de urgente taken van de moderne geneeskunde.
Stadia van ontwikkeling van pathologie en typische symptomen
De ziekte doorloopt 4 opeenvolgende ontwikkelingsstadia met overeenkomstige veranderingen in het lichaam en bijbehorende symptomen:
De eerste fase bestaat uit de initiële morfologische veranderingen in de tussenwervelschijven. De kern van de tussenwervelschijf (nucleus pulposus) droogt geleidelijk uit en er verschijnen scheuren in de structuur van de vezelring. Dit gaat gepaard met aanvaardbare pijn of ongemak in de nek, die erger wordt bij het draaien of kantelen van het hoofd. Er is ook een lichte verzachting van de cervicale lordose en een vrijwel constante spierspanning.
In de tweede fase gaat de vernietiging van de vezelring door, wat gepaard gaat met de eerste tekenen van pathologische mobiliteit van de wervels en hun instabiliteit. De afstand tussen de wervels neemt af en er treedt uitsteeksel op. Op dit moment merkt de patiënt een toename van de pijn en de uitstraling ervan naar het arm- of schoudergebied. Daarnaast verschijnen er ernstige hoofdpijn, de persoon klaagt over een gevoel van zwakte en verminderde prestaties.
De derde fase wordt gekenmerkt door volledige vernietiging van de vezelige ring, waardoor de niet-gefixeerde kern zich voorbij de wervels uitstrekt en doordringt in het gebied van het wervelkanaal, waardoor een hernia-uitsteeksel ontstaat. Het oefent op zijn beurt druk uit op de zenuwen en elementen van het vaatbed, wat een verstoring van de bloedstroom in het cervicale gebied veroorzaakt. Patiënten in dit stadium klagen over ernstige, aanhoudende pijn in de nek die uitstraalt naar de armen en schouders. De spieren worden zwakker en gevoelloosheid van de bovenste ledematen wordt systematisch opgemerkt. Episodes van duizeligheid, problemen met oriëntatie in de ruimte en stijfheid van bewegingen worden aan het klinische beeld toegevoegd.
De vierde fase wordt vertegenwoordigd door de vervanging van het kraakbeen van de tussenwervelschijven door een bindweefselstructuur en de betrokkenheid van aangrenzende wervelkolomsegmenten bij pathologische veranderingen. Door de versmelting van de gewrichten treedt hun immobiliteit op. Voor de patiënt is dit de moeilijkste fase, omdat hij voortdurend hevige pijn voelt in de nek, armen, borst en het gebied tussen de schouderbladen. Hieraan worden tekenen toegevoegd van een verminderde bloedtoevoer naar de hersenen, gevoeligheidsstoornissen en de kans op een beroerte neemt aanzienlijk toe.
Opgemerkt moet worden dat naast het belangrijkste klinische beeld dat gepaard gaat met cervicale osteochondrose in verschillende stadia, aanvullende symptomen kunnen worden opgemerkt:
verminderde gezichtsscherpte;
episoden van angst die optreden als gevolg van onvoldoende bloedtoevoer naar de hersenen;
gehoorverlies en tinnitus;
het verschijnen van een knarsend geluid bij het bewegen van het hoofd;
slaapstoornissen tot slapeloosheid;
het verschijnen van stippen voor de ogen;
gevallen van bewustzijnsverlies;
verlamming van de gezichtsspieren;
pijn in de armen die 's nachts optreedt.
Als compressie van het ruggenmerg optreedt, kan myelopathie ontstaan, vergezeld van:
moeilijkheden bij bewegingen van ledematen;
problemen met coördinatie of evenwicht;
verlies van controle over de darmen of de blaas;
zwakte of gevoelloosheid in alle delen van het lichaam onder de nek;
schietende pijn in de ledematen, toenemend bij vooroverbuigen.
Oorzaken van de ziekte
De belangrijkste factor waardoor cervicale osteochondrose ontstaat, is een onevenwichtige en overmatige belasting van dit deel van de wervelkolom. In de meeste gevallen wordt de pathologie gevormd tegen de achtergrond van involutionele degeneratieve veranderingen die gepaard gaan met het verouderingsproces. Osteochondrose kan ook optreden als gevolg van traumatisch letsel aan de nek of stofwisselingsstoornissen.
Daarnaast zijn er nog een aantal andere factoren die bijdragen aan een verhoogde belasting van de nek, spierspasmen en de ontwikkeling van chronische ziekten:
afwijkingen aan de wervelkolom, aangeboren of verworven;
overgewicht;
gecompliceerde erfelijkheid (bijvoorbeeld aangeboren en genetisch bepaalde zwakte van bindweefsel);
langdurige of frequente overbelasting van de wervelkolom (in een gedwongen houding blijven, lichamelijke inactiviteit);
vitaminetekorten;
auto-immuunpathologieën die gepaard gaan met schade aan bindweefselstructuren (collagenose);
tekort aan micro- of macro-elementen;
intensieve fysieke activiteit, sporten met een verhoogd risico op letsel aan de wervelkolom (bijvoorbeeld professioneel worstelen);
roken, waardoor de stroom van voedingsstoffen naar de tussenwervelschijven wordt verhinderd;
stofwisselingsziekten;
onevenwichtige voeding met een teveel aan koolhydraten en vetten gecombineerd met een tekort aan eiwitten;
frequente stressvolle situaties;
pathologieën van het bewegingsapparaat, leidend tot verminderde mobiliteit van de cervicale wervelkolom;
herhaalde of ernstige onderkoeling van de nek.
Wat is het gevaar van osteochondrose?
Het eerste probleem, typisch voor de meeste patiënten die cervicale osteochondrose hebben ontwikkeld, is ernstige en frequente pijn in het hoofd- en nekgebied. Hierdoor worden mensen gedwongen op zoek te gaan naar de meest comfortabele houding waarin de pijn verzwakt of volledig verdwijnt. Dit leidt op zijn beurt tot verminderde prestaties.
Naarmate de ziekte voortschrijdt, vormt zich een uitsteeksel (gedeeltelijke vrijgave van schijfweefsel voorbij de tussenwervelruimte), begint het weefsel tussen de wervels in te storten en wordt de opening smaller. In de laatste fase van het pathologische proces wordt de schijf volledig vernietigd en vervangen door een bindweefselstructuur. Dit leidt tot beperking van de motorische activiteit, omdat de patiënt het vermogen verliest om zijn hoofd te draaien of te kantelen.
Bovendien is cervicale osteochondrose gevaarlijk omdat het tot de volgende complicaties kan leiden:
hernia;
cervicocranialgie (pijnlijk gevoel gelokaliseerd in het gebied van de schedelbasis);
vorming van osteofyten;
compressie van de slagaders;
radiculopathie (compressie van de wortels van het ruggenmerg);
chronisch pijnsyndroom.
In de meest ernstige en gevorderde gevallen veroorzaakt cervicale osteochondrose compressie van het ruggenmerg, verlamming en invaliditeit van de patiënt.
Diagnostische methoden
De diagnose van een patiënt met vermoedelijke cervicale osteochondrose begint bij een afspraak met een arts, die een grondig interview voert, de symptomen en de geschiedenis van de ontwikkeling van de ziekte verduidelijkt en ook een lichamelijk onderzoek uitvoert. Tijdens het onderzoek concentreert de arts zich op het identificeren van pijngebieden, het beoordelen van de mobiliteit van de wervelkolom en de kwaliteit van de reflexen.
Na ontvangst van de eerste gegevens stelt de specialist een plan op voor verdere diagnostiek, waaronder mogelijk:
multislice-computertomografie;
positronemissie en magnetische resonantiebeeldvorming;
radiografie;
duplex scannen van bloedvaten in het gebied van het pathologische proces.
Beeldvormingstechnieken stellen de arts in staat de ontstaansgeschiedenis van het ziektebeeld te bepalen, tekenen van degeneratieve processen of andere aandoeningen te identificeren die symptomen kunnen veroorzaken die de patiënt hinderen. Met dubbelzijdig scannen kunt u de kwaliteit van de bloedstroom beoordelen en vasoconstrictie detecteren.
Als aanvulling op het hoofddiagnostisch programma kunnen consultaties met verwante specialisten (wervelarts, endocrinoloog, orthopedisch traumatoloog, neurochirurg, oncoloog) worden uitgevoerd en kunnen de volgende zaken worden voorgeschreven:
echografie van nabijgelegen organen;
elektrocardiografie;
standaard en geavanceerde studies van biomaterialen (bloed, urine).
Pas nadat de diagnose is bevestigd en de oorzaken en ernst van de ziekte zijn opgehelderd, begint de arts te werken aan het optimale en meest effectieve behandelprogramma.
Behandelingsopties
De behandeling van cervicale osteochondrose wordt geselecteerd op basis van het stadium waarin de ziekte werd ontdekt, en rekening houdend met de leeftijd van de patiënt, zijn huidige toestand en bestaande complicaties of bijkomende pathologieën.
Conservatieve aanpak
Toen cervicale osteochondrose in de beginfase werd vastgesteld, werd gekozen voor conservatieve therapeutische methoden. Ze zijn gericht op het voorkomen van de progressie van de ziekte, het verlichten van onaangename symptomen en het herstellen van de mobiliteit van de wervelkolom.
Als onderdeel van conservatieve therapie combineert de arts medicamenteuze behandeling met fysiotherapeutische procedures en gymnastiek. Hij kan medicijnen uit de volgende categorieën voorschrijven:
chondroprotectors;
steroïdeloze ontstekingsremmers;
pijnstillers;
angioprotectors;
B-vitamines;
hormonen;
spierverslappers;
vaatverwijders;
nootropica.
Fysiotherapeutische procedures worden gebruikt als aanvulling op medicijnen, en rekening houdend met de toestand van de patiënt kan de arts het volgende voorschrijven:
acupunctuur;
kinesiotaping;
massagesessies;
fotodynamische therapie;
het gebruik van ultrageluid of diadynamische stromen;
elektroforese;
magneettherapie.
Tegelijkertijd kan bij cervicale osteochondrose in de acute periode het dragen van een orthopedische halsband worden aanbevolen. Dit medische accessoire is nodig om botten en gewrichten te fixeren, de belasting op het getroffen deel van de wervelkolom te verminderen en pijn te verlichten. Een halskraag voor osteochondrose, waarvan de prijs varieert afhankelijk van de fabrikant, het type en het materiaal, wordt uitsluitend door de arts individueel voor elke patiënt geselecteerd.
Het laatste maar daarom niet minder belangrijke onderdeel van conservatieve therapie is gymnastiek. De arts bereidt een reeks speciale oefeningen voor de patiënt voor, gericht op het versterken van het spierframe, het corrigeren van de houding en het verbeteren van de bloedstroom in het bovenste deel van de wervelkolom.
Chirurgische aanpak
Als conservatieve methoden niet succesvol waren of cervicale osteochondrose in de latere stadia werd ontdekt, wordt de behandeling uitgevoerd door middel van chirurgische ingrepen. De arts kan de patiënt een van de volgende operaties voorschrijven:
laminectomie;
endoscopische of percutane decompressie;
radiofrequentie ablatie;
endoscopische verwijdering van een hernia, tumorproces of gebied van degeneratieve-dystrofische veranderingen;
epidurale lyse van verklevingen;
stabilisatie van de wervelkolom;
endoscopische foraminotomie;
lasernucleoplastiek met punctiepunctie.
Preventieve maatregelen
Cervicale osteochondrose is een pathologie waarvoor geen specifieke preventiemaatregelen zijn ontwikkeld. Om de kans op het optreden van de ziekte, de herhaling ervan of de ontwikkeling van complicaties aanzienlijk te verminderen, geven artsen een aantal aanbevelingen. Volgens hen moeten patiënten:
zich houden aan de principes van een gezonde levensstijl;
elimineer het tillen en dragen van zware voorwerpen;
gebruik orthopedische matrassen en kussens om te slapen;
regelmatig gedoseerde lichaamsbeweging krijgen en gaan zwemmen;
eet een gebalanceerd dieet;
situaties uitsluiten waarin onderkoeling van de cervicale wervelkolom mogelijk is;
controleer voortdurend uw houding;
neem systematisch pauzes voor korte sessies met therapeutische oefeningen in geval van zittend werk;
wees voorzichtig bij het draaien en kantelen van uw hoofd;
regelmatig worden onderzocht door een gespecialiseerde specialist voor preventieve doeleinden.
Hoe verloopt de revalidatie?
De behandelend arts stelt een plan op voor de revalidatieperiode, waarbij rekening wordt gehouden met verschillende aspecten:
in welk stadium werd cervicale osteochondrose gedetecteerd;
algemene gezondheid en welzijn van de patiënt;
leeftijdscategorie en lichaamsgewicht van de patiënt;
bestaande bijkomende pathologieën of complicaties van de ziekte.
Afhankelijk van de situatie kan de arts massageprocedures, gymnastiek- en fysiotherapiesessies in het revalidatieprogramma opnemen. Dergelijke alomvattende maatregelen zullen niet alleen het herstelproces versnellen en complicaties of terugval elimineren, maar zullen ook de algehele gezondheid van de patiënt helpen verbeteren.
Cervicale osteochondrose is een ernstig probleem waarbij de patiënt tijdige en correcte medische zorg nodig heeft. Als er tekenen van deze ziekte optreden, kunt u diagnostiek ondergaan en een daaropvolgende behandeling krijgen in een medisch centrum. Alle specialisten selecteren een individuele benadering voor elke patiënt, laten zich leiden door moderne methoden voor de behandeling van osteochondrose en bieden een breed scala aan diensten, waarvan de prijs binnen een comfortabel bereik ligt voor patiënten.
Vraag antwoord
Cervicale osteochondrose is geïdentificeerd, hoe lang duurt het om deze pathologie te behandelen?
De duur van de behandeling hangt rechtstreeks af van het stadium waarin de patiënt met cervicale osteochondrose hulp zocht. Alleen een arts die de ernst van het pathologische proces heeft beoordeeld en de voortgangsdynamiek tijdens de behandeling bewaakt, kan de meest waarschijnlijke periode bepalen.
Met welke arts moet ik contact opnemen als ik vermoed dat ik cervicale osteochondrose heb?
Cervicale osteochondrose wordt vastgesteld en vervolgens behandeld door een neuroloog, maar in sommige gevallen kan een traumatoloog-orthopedist de patiënt begeleiden.